Die vinden we grotendeels terug in Marcus 16:19¹⁹ De Here [Jezus] dan werd, nadat Hij tot hen gesproken had, opgenomen in de hemel en heeft Zich gezet aan de rechterhand Gods.: “De Here [Jezus] dan werd, nadat Hij tot hen gesproken had, opgenomen in de hemel en heeft Zich gezet aan de rechterhand Gods.” Een andere beschrijving is naar Lucas in zijn evangelie, Lucas 24:50,51⁵⁰ En Hij leidde hen naar buiten tot bij Betanië en Hij hief de handen omhoog en zegende hen. ⁵¹ En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde.: "En Hij leidde hen naar buiten tot bij Betanië en Hij hief de handen omhoog en zegende hen. En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde." En in Handelingen 1:9-11⁹ En nadat Hij dit gesproken had, werd Hij opgenomen, terwijl zij het zagen, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. ¹⁰ En toen zij naar de hemel staarden, terwijl Hij henenvoer, zie, twee mannen in witte klederen stonden bij hen, ¹¹ die ook zeiden: Galileese mannen, wat staat gij daar en ziet op naar de hemel? Deze Jezus, die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze wederkomen, als gij Hem ten hemel hebt zien varen.: "En nadat Hij dit gesproken had, werd Hij opgenomen, terwijl zij het zagen, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. En toen zij naar de hemel staarden, terwijl Hij henenvoer, zie, twee mannen in witte klederen stonden bij hen, die ook zeiden: Galileese mannen, wat staat gij daar en ziet op naar de hemel? Deze Jezus, die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze wederkomen, als gij Hem ten hemel hebt zien varen." En Paulus zegt er van in Efeziërs 4:8⁸ Daarom heet het: opgevaren naar den hoge voerde Hij krijgsgevangenen mede, gaven gaf Hij aan de mensen.: "Daarom heet het" in Psalm 68:19¹⁹ Gij zijt opgevaren naar den hoge; Gij hebt gevangenen meegevoerd; Gij hebt gaven in ontvangst genomen onder de mensen, ja ook van weerspannigen - om daar te wonen, o Here God.: "opgevaren naar den hoge voerde Hij krijgsgevangenen mede, gaven gaf Hij aan de mensen. Wat betekent dit: Hij is opgevaren, anders dan dat Hij ook nedergedaald is naar de lagere, aardse gewesten? Hij, die nedergedaald is, Hij is het ook, die is opgevaren ver boven alle hemelen, om alles tot volheid te brengen."¹⁾

Niet een verandering van de ene gestalte in een andere, of een verdwijning. Maar eigenlijk een overzetting, dat wil zeggen een beweging van plaats naar plaats en dat uit een lagere plaats naar een hogere. Want er wordt altijd gesproken over een opklimmen, van een lagere (plaats) tot een hogere te gaan, zoals ook in 2 Koningen 2:11 – “En, terwijl zij voortgingen, al wandelende en sprekende, zie, een vurige wagen en vurige paarden! en die maakten scheiding tussen hen beiden. Alzo voer Elia in een storm ten hemel.” , en Psalm 139:8 – “Steeg ik ten hemel - Gij zijt daar, of maakte ik het dodenrijk tot mijn sponde - Gij zijt er”.. Maar het wordt door een menselijke manier van spreken God ook toegeschreven: Genesis 17:22 – “Toen God geëindigd had met hem te spreken, voer Hij van Abraham op.” en Psalm 47:6 – “God is opgevaren onder gejuich, de Here onder bazuingeschal.”. Maar in Johannes 3:13 – “En niemand is opgevaren naar de hemel, dan die uit de hemel nedergedaald is, de Zoon des mensen.” betekent opvaren ten hemel in het eerste deel van het vers door een allegorie met het licht van het geestelijke verstand begiftigd zijn.

Eigenlijk voor waar, hetgeen helder genoeg blijkt uit de verschillende manieren van spreken die de evangelisten bij een nadere verklaring gebruikt hebben. Want Marcus zegt in Marcus 16:19 – “De Here [Jezus] dan werd, nadat Hij tot hen gesproken had, opgenomen in de hemel en heeft Zich gezet aan de rechterhand Gods.”. Een Lucas 24:51 – “En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde.”. En het is kennelijk dat door het woord 'scheiden' te kennen wordt gegeven dat men wel naar een andere plaats gaat. En Lucas zegt ook waarheen Hij ging: "en Hij wordt opgenomen in de hemel: Hij wordt opgenomen zegt hij, hetgeen ook een zeker teken is van een beweging van uit de ene plaats in de andere. Handelingen 1:9 – “En nadat Hij dit gesproken had, werd Hij opgenomen, terwijl zij het zagen, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen.”. Niet dat Hij in Zichzelf onzichtbaar is geworden, maar omdat Hij hoger en verder opgevaren is dan de discipelen met het gezicht van de ogen hebben kunnen volgen. Hierbij komt nog dat de apostelen zolang zij konden Hem met het gezicht en de ogen volgen, niet als één die verdwijn maar die opvaart. Want "terwijl hij heenvoer". Welke manier van spreken wel duidelijk een beweging van plaats tot plaats uitdrukt; "hielden zij hun ogen gericht naar de hemel" hetgeen heel dwaas zou zijn geweest als zij Hem niet in de hoogte hadden zien opvaren. Tenslotte betuigen de engelen, die hetgeen aan het begrip van de apostelen ontbrak willen verklaren, dat Christus van hen was opgenomen in de hemel (opdat wij geen twijfel zouden hebben over de vraag of het werkelijk gebeurt was) en dat Hij ook op deze manier zoals zij Hem naar de hemel hebben zien gaan zal terugkomen.

Daarom noemen de Griekse oudvaders het Christus opneming die in het vlees geschied is en Christus' opvaart. Uit het onderzoek van welke woorden het blijkt dat Christus' hemelvaart een daad geweest is; niet die onwerkelijk was of in een ogenblik gescheid, maar die werkelijk en onderscheiden was in delen van beweging en voortgang en in tijd en plaats door welke daad Hij opgegaan is van een lagere plaats naar een hogere, namelijk van de aarde in de hemel.

Omdat toen Christus van de hemel neder gekomen is, toen was het zonder verandering van plaats omdat Hij alleen God was en geen mens, maar door Zijn nederdaling is Hij mens geworden. Maar als Hij ten hemel gevaren is, is Hij opgevaren met verandering van plaats aangezien Hij God en mens was.

Christus, God en mens. Dezelfde die uit de maagd Maria als mens geboren is, Die geleden heeft en gestorven is, Die verrezen is en na Zijn verrijzenis veertig dagen met Zijn discipelen omgang heeft gehad. Die, zeg ik, en geen ander, is opgevaren, . De gehele Christus is dan dadelijk opgevaren omdat deze Christus waarachtig God en waarachtig mens is, maar Hij is ten aanzien van Zijn mensheid met Zijn lichaam eigenlijk en plaatselijk van de aarde in de hemel opgevaren. Evenals hij daarvoor waarachtig en door een plaatselijke beweging vanuit het graf op de aarde van de levenden opgevaren was. Daarom wordt er gezegd bij Markus ten aanzien van de menselijke natuur 'dat Hij opgenomen is'. En bij Lukas in de Handelingen 'dat Hij opgeheven werd'. Want deze dingen kunnen de Godheid niet toegeschreven worden van welke gezegd wordt Jeremia 23:24 – “Zou zich iemand in schuilhoeken kunnen verschuilen, dat Ik hem niet zou zien? luidt het woord des Heren. Vervul Ik niet de hemel en de aarde? luidt het woord des Heren.”, Ik vervul de hemel en de aarde. Maar hetgeen de ene natuur eigen is wordt door een mededeling der eigenschappen van de gehele persoon van Christus gezegd. En zoals Theodorus zegt: de eigenschappen van de naturen worden de Persoon medegedeeld.

Christus zelf die door de almogende kracht van Zijn Godheid Zijn menselijke natuur opvoert en in de hemel gebracht heeft. Maar omdat de goddelijke macht van de Vader en de Zoon één is, daarom wordt deze overzetting in de hemel als ook de opwekking door de kracht van de Vader ook toegeschreven aan Christus. (???). Handelingen 2:33 – “Nu Hij dan door de rechterhand Gods verhoogd is en de belofte des heiligen Geestes van de Vader ontvangen heeft, heeft Hij dit uitgestort, wat gíj en ziet en hoort.”: Nu Hij dan door de rechterhand Gods …" dat wil zeggen de kracht en de macht van God "..verhoogd is en de belofte des heiligen Geestes van de Vader ontvangen heeft…" En Handelingen 5:30 – “De God onzer vaderen heeft Jezus opgewekt, die gij hebt gehangen aan een hout en omgebracht”.: , deze zeg ik "heeft God door Zijn rechterhand verhoogd tot een Vorst en Zaligmaker". Maar de menselijke natuur door de verrijzenis verkregen hebbend en daarmee de eigenschappen of kenmerken (???) van het lichaam dat zich voor het aanzien van de mensen beweegt (???) (om zo te spreken), dit lichaam van de Godheid is opwaarts gestegen en is eigenlijk waarachtig opgevaren: daarom kan zij een verdienstelijke oorzaak van de hemelvaart genoemd worden. (??? kan er niet meer van maken)

Uit de bijvoegsels of omstandigheden, te weten van de tijd, van de plaats vanwaar Hij opgevaren is, van de wijze van de hemelvaart en van de plaats waarheen Hij opgevaren is, en tenslotte uit de omstandigheden van de getuigen.

Op de veertigste dag na Zijn opstanding: zoals Hij tot Zijn discipelen van het Koninkrijk Gods gesproken had en hen uitgebreid onderwezen had van de dingen die de zaligheid aan gaan, daarmee hen op die manier geleerd had over Zijn opstanding en van de waarheid over Zijn lichaam, zodat zij er niet meer over konden twijfelen.

Lukas zegt in zijn evangelie in dat de discipelen zijn uitgeleid tot buiten in Bethanië, een dorp in Judea, en dat Christus vandaar is opgevaren. En in Handelingen 1:12 – “Toen keerden zij terug naar Jeruzalem van de berg, genaamd de Olijfberg, die dicht bij Jeruzalem is, een sabbatsreis daarvandaan.” zegt hij dat zij teruggekeerd zijn van de Olijfberg die bij Jeruzalem is, waaruit blijkt dat Christus ten hemel is opgevaren van een plaats op die berg niet ver van het dorp Bethanië.

1. Opdat Hij gelijkerwijs worstelde op de Olijfberg met de dood, bloed gezweten heeft, tot een zeker bewijs van Zijn menselijke zwakheid en Zijn grote liefde tot ons . hij van dezelfde berg ten hemel opvarend een zekere bewijs gaf van Zijn godheid. En dat de plaats op dewelke Zijn versmaadheid en lijden begon ook zou dienen tot de heerlijkheid van Christus.

2. Opdat de bergachtige plaatsen ons zouden wijzen op de hemelse.

3. Opdat wij weten zouden dat ons , als wij vanuit dit Bethanië (hetgeen vertaald wordt het Huis der Verdrukkingen) ten hemel varen, de toegang tot de hemelse vreugden door Christus en door veel verdrukkingende ingang in het Koninkrijk Gods open staat.

1. Dat als Hij van de Zijnen zou scheiden, Hij hen als een goed huisvader, verheffende Zijn handen naar de hemel, gezegend heeft en Gode bevolen. Dat is dat hij hen in de goddelijke beschutting bevolen heeft om te betuigen dat Hij het gezegende Zaad is daar alle volken in gezegend worden. Dat ons de volkomen zaligheid verworven is, dat wij van alle vervloekingen verlost zijn en met de Vader verzoend. Dat hij al degenen gezegend heeft die in Hem geloven en dat Zijn zegening altijd bondig en vast zal zijn "omdat Hem gegeven is alle macht in de hemel en op de aarde (Mattheus ).

2. Hij is in de hoogte opgenomen waar de discipelen het zagen, Hij is niet verdwenen of in Zichzelf onzichtbaar geworden. Maar in het gezicht van de discipelen is Hij zichtbaar van de aarde (waar Hij eerst was) opwaarts ten Hemel (waar Hij tevoren niet was) gereisd.

3. Hier is Hij gekomen door de dienst van de wolk die Hem weg gaande opnam, als een wagen die opwaarts voer en opgevaren zijnde Hem eindelijk van hun ogen weg nam om te betuigen dat Hij Die was waarvan geschreven staat in Psalm 104:3 – “Hij zoldert zijn opperzalen in de wateren, Hij maakt de wolken tot zijn wagen, Hij wandelt op de vleugelen van de wind.” . En om verder de curieusheid en verdere onderzoeking van de Zijnen als door een zeil dat daarvoor hangt te betonen. (???)

Naar de hemel en omdat het woord hemel van met tweeërlei uitleg of op een andere manier begrepen kan worden, en omdat men het niet zou uitleggen als een hemelse reis of burgerschap zoals er op de aarde ook kan zijn, of alleen van een hemelse heerlijkheid, daarom zegt Lukas dat Hij opgenomen is in de hoogte, en Markus dat Hij opgenomen is in de hemel. In Handelingen 3:21²¹ Hem moest de hemel opnemen tot de tijden van de wederoprichting aller dingen, waarvan God gesproken heeft bij monde van zijn heilige profeten, van oudsher. wordt gezegd dat Hij door de hemel moet ontvangen worden zoals Nazianzenus dat ook verklaard in zijn tweede preek over de Zoon: En door de hemelse belofte ontvangen worden tot de tijd van de wederopstanding. En Oecumenius Scholiastes noemt de hemel een vertrekplaats van de Gezondene; (namelijk: Christus), of een plaats die enig ding besluit of omvat als namelijk de plaats van eeuwige zaligheid buiten deze vergankelijke wereld en derhalve boven of buiten alle hemelen. (???)

Zeer wel: want de Schrift maakt gewag van drie hemelen: die van de lucht, van het hemelrond en van de woonplaats van de zaligen waar Christus in opgenomen is. Ergo, zo wordt er dus gezegd dat Hij opgevaren is boven al de hemelen want Hij is niet gebleven binnen of beneden de wereldse hemelen. Maar Hij is weg gevoerd boven de lucht en het firmament of de hemelse gewelven. Hij is ook niet blijven staan in de hemelen die men aanschouwen kan maar Hij is de opperste hemel ingegaan die er is boven de bewegende en wereldse hemelen, die doorluchtig zijn en helder vanwege het licht en de heerlijkheid Gods en aan geen verandering onderworpen.Maar zij kan van ons die nog hier op de aarde zijn niet gezien worden. En dit is die hoogte waar men van leest in Psalm 68:19 – “Gij zijt opgevaren naar den hoge; Gij hebt gevangenen meegevoerd; Gij hebt gaven in ontvangst genomen onder de mensen, ja ook van weerspannigen - om daar te wonen, o Here God.”

1. de hemel der hemelen, en de hoge woning der hemelen. De allerhoogste plaats. Ook wel de derde hemel ten aanzien van de lucht, welke hemel het dichtst nabij ons is en die van de hemelse gewelven.

2. Door uitnemendheid wordt zij ook wel genoemd het paradijs of lusthof omdat zij door het aardse paradijs (dat in Eden werd geplant) in een voorafschaduwing op aarde is geweest. Zij is ons in plaats van dit aardse paradijs bereid.

3. Het huis Gods des Vaders, de woning of woonstede, huis, zitplaats en de plaats der zaligen: want de Vader is daar Zelf. Zijn heerlijkheid en zijn goederen zijn daar openlijk en zonder verhindering bekend en de gelukzaligen volkomen deelachtig gemaakt.

4. De onderwijzers noemen het ook wel de vurige hemel (Coelum Empyreum). Van vanwege een brand maar omdat zij glinstert van vurig licht.

Alhoewel dat alle plaatsen niet even duidelijk worden benoemd, noch zodanig gelijk zijn als AristotelesDe Griekse filosoof Aristoteles (384-322 v.Chr.) wordt samen met Plato en Socrates beschouwd als een van de grootste filosofen uit de klassieke oudheid. Aristoteles wordt gezien als één van de grondleggers van de logica, onder meer door zijn concept van het syllogisme. in zijn boeken Van de Natuurlijke Dingen beschrijft waar nochtans enig lichaam is, daar moet noodzakelijkerwijs een spatie zijn daar het lichaam begrepen is naar de bekend uitspraak van AugustinusAurelius Augustinus (354-430) geldt als de meest invloedrijke kerkvader van het Westen. Aanvankelijk sloot hij zich aan bij de manicheeën, later bij het neoplatonisme, maar op het gebed van zijn moeder en door de prediking van bisschop Ambrosius werd hij in 386 bekeerd tot het christelijk geloof. Bekend is vooral zijn 'Belijdenissen', waarin hij zijn eigen bekering beschrijft. Ook schreef hij belangrijke werken tegen ketterijen als het donatisme en het pelagianisme.: Neemt weg van de lichamen spatie van de plaatsen, en zij zullen nergens zijn. En omdat zij vernieuwd zullen zijn, zo zullen zij ook niet zijn. Deze spatie of begrip noemt de Schrift een plaats, Johannes 14:2 – “In het huis mijns Vaders zijn vele woningen - anders zou Ik het u gezegd hebben - want Ik ga heen om u plaats te bereiden”.. Wij stellen daarom de autoriteit van Jezus tegenover die van AristotelesDe Griekse filosoof Aristoteles (384-322 v.Chr.) wordt samen met Plato en Socrates beschouwd als een van de grootste filosofen uit de klassieke oudheid. Aristoteles wordt gezien als één van de grondleggers van de logica, onder meer door zijn concept van het syllogisme..

Nee, want AugustinusAurelius Augustinus (354-430) geldt als de meest invloedrijke kerkvader van het Westen. Aanvankelijk sloot hij zich aan bij de manicheeën, later bij het neoplatonisme, maar op het gebed van zijn moeder en door de prediking van bisschop Ambrosius werd hij in 386 bekeerd tot het christelijk geloof. Bekend is vooral zijn 'Belijdenissen', waarin hij zijn eigen bekering beschrijft. Ook schreef hij belangrijke werken tegen ketterijen als het donatisme en het pelagianisme. zegt: Hij is weg gegaan én Hij is hier, Hij zal terugkomen én Hij heeft ons niet verlaten, want Zijn Lichaam heeft Hij in de hemel gebracht, zijn heerlijkheid heeft Hij niet van de wereld weg genomen. Men moet dan het spreken van Christus verstaan ten aanzien van de Godheid die altijd tegenwoordig is en in geen zeker begrip van plaats kan omschreven worden omdat Hij zelfs alle dingen begrijpt: maar voornamelijk door Zijn gedurige tegenwoordigheid in Zijn Kerk waar Hij krachtig werkend is in de harten van de gelovigen en het gaat niet om de tegenwoordigheid van Zijn mensheid die eindig is en in een zekere plaats bepaald waarvan Hij zegt Johannes 12:8 – “Want de armen hebt gij altijd bij u, maar Mij hebt gij niet altijd.”: . En in Mattheus Johannes 24:23 – “”. heeft Hij voorzegd dat de Anti-christenen zullen zeggen: Ziet hier is Christus; ziet daar is Christus. En Paulus beveelt ons dat wij de dood van de Heere verkondigen totdat Hij komtt (1 Korinthe Johannes 11:26 – “En een ieder, die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven; gelooft gij dat?”).

Dat is opdat Hij door Zijn gaven en weldaden die Hij door de Heilige Geest uitstort, Zijn ganse gemeente bestaande uit joden en de heidenen rijk zou maken. Want zo wordt het woord vervullen gebruikt. En op die wijze past dit woordje op hetgeen dat Hij tevoren in Psalm 68:19 – “Gij zijt opgevaren naar den hoge; Gij hebt gevangenen meegevoerd; Gij hebt gaven in ontvangst genomen onder de mensen, ja ook van weerspannigen - om daar te wonen, o Here God.” gezegd heeft. Hierbij wordt een gelijkenis genomen h van prinsen of grote machthebbers die na een behaalde overwinning het hele volk hun milddadigheid bewijzen, òf met algemene maaltijden, òf met geschenken. Of versta het zoals Bernardus het uitlegt: opdat Hij het alles vervulde, dat namelijk voorzegd was en voor onzer zaligheid noodzakelijk is.

De engelen: want het betaamde dat degenen die Hij in Zijn ontvangenis, geboorte, verzoeking en opstanding de getuigenis en de dienst van de engelen gebruikt had, nu opnieuw te gebruiken als getuigen wanneer hij een treffelijk werk van Zijn Goddelijke Majesteit zou doen: en dat (ten eerste) ze de droefheid die de apostelen hadden vanwege het afscheid van hun goedertieren Heer en Meester zouden verzachten door op de beloftenissen van Zijn toekomstige wederkomst te wijzen.

2. Omdat zij toen het gezicht van de apostelen ophield er op zouden wijzen dat Hij naar de hemel gegaan was zegt Chrysostomos in zijn Homilie van de hemelvaart des Heeren.

3. En omdat ze zouden leren dat Hij de zijnen ofschoon Hij met het lichaam niet tegenwoordig en was, nochtans door Zijn Geest zou beschutten en lichtelijk beschermen door de dienst der engelen. Hierbij komt nog het getuigenis van de discipelen.

David heeft duizend jaar tevoren eer het gebeurde deze triomf van de Geest gezien en een loflied gezongen ter ere van Christus die getriomfeerd heeft.

Henoch, de zoon van Jared, de zevende mens vanaf Adam gerekend, een zeer godvruchtig man en een profeet die opgenomen is in de hemel, heeft dit ook te kennen gegeven want hij is geheel onverwacht veranderd van een sterfelijk mens in een onsterfelijke en overgezet in de eeuwige gelukzaligheid.

Maar in het bijzonder Elia, die in een onweder met een vurige wagen en vurige paarden, dat wil zeggen dat die door een vurig licht glinsterden, ten hemel opgenomen is, is daarmee niet alleen een heerlijk getuigenis en spiegel geweest van de hemelvaart van de Heere, maar ook van het eeuwig leven. Want hetgeen de Heere zegt in Johannes 3:13 – “En niemand is opgevaren naar de hemel, dan die uit de hemel nedergedaald is, de Zoon des mensen.” , dat is te verstaan van het recht en de eigen kracht in het opvaren dat Hij heeft en daarmee van Zijn hoogheid boven alle creaturen.

Dit verschil is zoals de schaduw verschilt van het lichaam of een schilderij van een levend mens.

1. Want Elia is ten hemel opgenomen zonder pijnen of smarten van de dood omdat God Zijn leer door dit openbaar getuigenis zou verklaren en de Israëlieten door zulk een middel van de afgoderij zou trekken tot de ware godsdienst en godvruchtigheid. Maar Christus, eer Hij ten hemel voer, heeft eerst geleden en is gestorven. Maar Hij is ook weer levend geworden en heeft door het opvaren verklaard wat de heerlijkheid van Zijn opstanding betekende en daarmee bevestigd alles wat Hij tevoren gezegd en gedaan had.

2. Elia is opgevaren door de dienst van de engelen in een vurige wagen want (zoals Gregorius zegt) omdat hij maar alleen mens was, daarom had hij de hulp van een ander nodig: hij kon door zichzelf niet opvaren ten hemel want de zwakheid van zijn vlees viel hem te zwaar. Maar Christus is ten hemel gevaren, niet met een wagen, maar door Zijn eigen kracht zonder de dienst van de engelen: want Die alles zo geschapen heeft, voor door Zijn kracht boven alle dingen.

3. Elia heeft Elisa zijn mantel nagelaten en de tweevoudige gave van zijn geest, maar Christus heeft de apostelen Zijn mantel omgehangen. Dat wil zeggen: Hij heeft hen aangedaan met de kracht van boven of uit de hoogste, hen vervullende met de gaven van de Heilige Geest en heeft hen macht gegeven tweevoudige wonderwerken te doen die groter waren dan de wonderen van Chirstus. Niet in haar natuur maar in getal en kracht, of met groter effect of vrucht. Groter (zeg ik), niet door de kracht van de apostelen maar door de kracht van hun Meester die in hen lieden krachtig was zoals daar voornamelijk is de bekering van de heidenen tot Christus door de prediking van het evangelie.

4. Elia is een burger van de hemelen geworden, maar Christus is alleen gegeven een Naam boven alle namen, en Hij is zoveel waardiger geworden dan de engelen als Hij een uitnemender Naam boven alle verkregen heeft , *Philippensen , Hebreeën 1:4 – “Zóveel machtiger geworden dan de engelen, als Hij uitnemender naam boven hen als erfdeel ontvangen heeft.”.

1. Opdat Hij betuigde dat het werk onzer verlossing vervult en volbracht was en de eeuwige gerechtigheid ons toegebracht: om welke oorzaak AugustinusAurelius Augustinus (354-430) geldt als de meest invloedrijke kerkvader van het Westen. Aanvankelijk sloot hij zich aan bij de manicheeën, later bij het neoplatonisme, maar op het gebed van zijn moeder en door de prediking van bisschop Ambrosius werd hij in 386 bekeerd tot het christelijk geloof. Bekend is vooral zijn 'Belijdenissen', waarin hij zijn eigen bekering beschrijft. Ook schreef hij belangrijke werken tegen ketterijen als het donatisme en het pelagianisme. het noemt een bevestiging van het algemene geloof. Waartoe ook strekt hetgeen staat in : , te weten, dat van Hem voorzegd was. Dat betekent dat Zijn hemelvaart voorzegt was en de dingen die vervult moesten worden in het werk onzer verlossing. In welke Christus zegt in *Mattheus dat wil zeggen te houden en te volbrengen.

2. Opdat Hij een klaar bewijs deed van Zijn Godheid van dewelke de mensheid opgenomen is in de hoogte.

3. Opdat Hij, de dood overwonnen hebbende, naar Zijn mensheid die heerlijkheid zou genieten die Hem voor de grondlegging van de wereld bereid was. Want Christus' heerlijkheid bleek allermeest toen die nieuwe Bewoner (God en mens) in de hemel gekomen is , op een wijze die van de engelen nog nooit gezien was . Waartoe dient de tekst in . Opdat Hij ons een woonplaats bereidde in de hemelen en ons in onze hoop verzekerde dat onze zielen van het lichaam gescheiden zijnde naar Hem toe zullen reizen. en dat wij op de jongste dag met het lichaam ook ten hemel zullen varen. Want waar het Hoofd is daar moeten ook de leden zijn Johannes 14:3 – “En wanneer Ik heengegaan ben en u plaats bereid heb, kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat ook gij zijn moogt, waar Ik ben.”

1. dat de gevangenis gevangen is weggevoerd, of de triomf waardoor Hij getriomfeerd heeft over de satan, dood, zonde, hel. . De zending van de Trooster, dat is de Heilige Geest in de eerste wel stenelijk (???) te weten op de vijftigste dag na de opstanding, Handelingen 2:1 – “En toen de Pinksterdag aanbrak, waren allen tezamen bijeen.” en volgende. De welke de apostelen niet zouden ontvangen hebben als niet Christus lichamelijk van haar gescheiden was geworden Johannes 16:7 – “Doch Ik zeg u de waarheid: Het is beter voor u, dat Ik heenga. Want indien Ik niet heenga, kan de Trooster niet tot u komen, maar indien Ik heenga, zal Ik Hem tot u zenden.”. Maar daarna de zichtbare uitstorting van deze met verschillende gaven in de kerk. En hiertoe dient ook wat er staat in , niet met Zijn mensheid. (Want zegt AugustinusAurelius Augustinus (354-430) geldt als de meest invloedrijke kerkvader van het Westen. Aanvankelijk sloot hij zich aan bij de manicheeën, later bij het neoplatonisme, maar op het gebed van zijn moeder en door de prediking van bisschop Ambrosius werd hij in 386 bekeerd tot het christelijk geloof. Bekend is vooral zijn 'Belijdenissen', waarin hij zijn eigen bekering beschrijft. Ook schreef hij belangrijke werken tegen ketterijen als het donatisme en het pelagianisme. 'Hij heeft haar onsterfelijkheid gegeven, maar de natuur niet benomen) maar door het uitdelen van de gaven van het geloof in de harten van alle gelovigen waar ze ook zijn. Waartoe ook dient hetgeen Johannes zegt in . Ons is een weg geopend naar ons hemels vaderland: want het paradijs werd tot die tijd toe bewaakt met een blinkend tweesnijdend scherp zwaard maar door de hemelvaart van Christus is de hemel geopend daar wij door Adam buiten gesloten waren.

4. De toegang tot het hemelse erfgoed in ons aller naam zodat wij in een blote hope de zaligheid niet alleen verwachten maar in Christus en in ons vlees nu al in de daad bezitten . God heeft Hem opgewekt en ons met Hem gedeeld in de hemelen. Hierom zegt TertullianusTertullianus (ca. 160-230) staat bekend als een van de grootste 'kerkvaders'. Hij heeft vele belangrijke geschriften nagelaten, waaronder met name strijdschriften tegen heidenen en joden, alsook tegen ketters. Hij was een fel bestrijder van het gnosticisme en legde steeds de nadruk op de feitelijkheid van het christelijk geloof.: Gelijk God ons het pand van Zijn Heilige Geeste gelaten heeft, alzo heeft Hij van ons het pand van Christus' vlees genomen en heeft het in de hemel gevoerd, tot een zeker pand dat het resterende deel daar te zijner tijd ook zal gebracht worden. En wees dan niet bezorgd om vlees en bloed, want gij hebt in Christus de hemel en het koninkrijk Gods ingenomen.

5. Gelijk als Leviticus 16:2 – “De Here nu zeide tot Mozes: Spreek tot uw broeder Aäron, dat hij niet te allen tijde kome in het heiligdom binnen het voorhangsel voor het verzoendeksel dat op de ark ligt, opdat hij niet sterve; want in de wolk verschijn Ik boven het verzoendeksel.” opdracht gaf dat de hogepriester alle jaren niet zonder bloed achter het voorhang in het heilige der heiligen in mocht gaan om voor God te staan namens het volk; alzo is Christus ook in de hemel gegaan om voor ons te bidden zoals gezegd wordt in *Hebreën Leviticus 9:24 – “En er ging vuur uit van de Here en dit verteerde op het altaar het brandoffer en de vetstukken; toen het volk dat zag, juichten allen en wierpen zich op hun aangezicht.” , alwaar hij Gods ogen alzo naar Zijn rechtvaardigheid keert dat Hij Zijn ogen van onze zonden afwend. Zo bereid Christus ons een weg tot de troon van God en maakt Hem genadig en lieflijk naar ons toe waar anders de ellendige zondaars zouden beven en schrikken.

1. Dat wij in de angst voor de zonden en de dood onzer toevlucht nemen tot de hemelvaart van Christus die een zeker zegel is van Zijn overwinning tegenover onze vijanden.

2. Dat wij in de verzoekingen voor zeker houden dat Hij in de hemel is Die voor ons bidt en ons de genade van de Vader aanbrengt, *1. Dat wij onze schade klein achten en ons vertroosten door de hoop dat wij te Zijner tijd tot Hem in de hemel zullen opgaan.

4. Dat, omdat ons Hoofd nu in de hemelen leeft en daar heerst en ons burgerschap daar is, wij de zorgvuldigheden van deze wereld zullen loslaten en naar de hemelse dingen zullen zoeken, . Dat wij weten dat Hij alle dingen ziet en dat alle dingen voor Zijn ogen ontdekt zijn, en dat wij dat wij daarom geen reden hebben kleinmoedig te zijn.

1. De leer van de Ubiquisten die de hemelvaart in twijfel trekken in welk opvaren ook evenveel is als verdwijnen of onzienlijk worden, gelijk of in de hemelvaart van Christus geen beweging van het lichaam ten ware geschied van plaats tot plaats maar alleen een verandering zodat Hij die eerst zichtbaar op de aarde wandelde, nu onzienlijk geworden zijnde nochtans waarachtig en lichamelijk doch onzienlijk bij ons zou wezen. Dewelke ook de hemel evenveel is als de heerlijkheid die ook van de hemel maken een geestelijke en onlichamelijke plaats die ook overal is. Maar dat is anders niet dan het opperste met het benedenste en het benedenste met het opperste vermengen end e waarheid van het lichaam van Christus verzaken.

2. De zeden dergenen die zich tot boze lusten begevend aan de aardse dingen blijven hangen en deze des vlezes navolgen en metterdaad betuigen dat de hemelse dingen hen weinig ter harte gaan die ook door haar boze werken veeleer ter helle nederdalen dan zij ten hemel opklimmen zouden